“ถอดกางเกงออกสิ
จื่อเทา” !!! น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูนิ่ม เด็กเนิร์ดใส่แว่นหนาเตอะที่วันๆ
สนใจแต่เรื่องเรียนอย่างจื่อเทาไม่มีวันเข้าใจคำสั่งของอี้ฟานแน่
“ถอดทำไม?”
อี้ฟานบดเบียดร่างกายให้แนบชิดกับจื่อเทายิ่งขึ้น
จนจื่อเทาต้องใช้สองมือดันอกแกร่งไว้ แต่มันไม่ได้ผลหรอกจื่อเทาสู้แรงนักกีฬาบาสเกตบอลโรงเรียนตัวโตไม่ได้สักนิด
“อย่าให้ฉันพูดซ้ำจื่อเทามันน่ารำคาญ” แล้วจื่อเทาจะทำอะไรได้ล่ะ
นอกจากรีบถอดกางเกงขายาวตัวโคร่งให้หล่นลงแทบเท้าตามคำสั่งคนเผด็จการ
มือใหญ่ของอี้ฟานตะปบลงไปบนเป้ากางเกงจนจื่อเทาสะดุ้งโหยง
“อ๊ะ! นายทำอะไร”
พยายามใช้มือดันร่างสูงออกห่างแต่ก็เช่นเคยไม่ขยับแม้แต่นิด
“ทำให้ฉันดูหน่อยสิ”
“!!!”
จะให้จื่อเทาทำอะไร?
“เวลานายช่วยตัวเองน่ะ
นายทำยังไง? ทำให้ดูสิจื่อเทา”
“มะ
ไม่มีทาง นี่ปล่อยนะ”
“ด้วยมือข้างเดียวนะ”
กุญแจมือที่ถูกซุกซ่อนอยู่ภายในกระเป๋าเป้ที่อี้ฟานพาดอยู่กลางหลังถูกหยิบออกมา
ก่อนจะล็อกข้อมือเล็กไว้กับตะแกรงเหล็ก
กริ๊ก!
“นาย
ปล่อยนะ!!”
“มันไม่ใช่คำขอร้องจื่อเทาอย่าเข้าใจผิดสิ
มันคือคำสั่ง!” จื่อเทาควรทำอย่างไรดี ถ้าไม่ทำตามคำสั่งของอี้ฟาน
รูปนั่นอี้ฟานต้องส่งให้อาจารย์ประจำชั้นแน่แล้วจื่อเทาจะถูกปลดออกจากการเป็นนักเรียนทุน
เผลอๆ หากมันร้ายแรงถึงขั้นถูกไล่ออกขึ้นมาล่ะ เด็กจนๆ ที่ถูกพ่อแม่ทิ้งตั้งแต่เด็กอย่างจื่อเทาจะเอาเงินจากไหนมาส่งตัวเองเรียน! จื่อเทาอยากเรียนหนังสือที่สุด มันคือความฝันของเขาเลยนะ! ไม่ยอมให้อี้ฟานมาทำลายมันลงหรอก
กางเกงในสีขาวถูกนิ้วชี้เกี่ยวลงไปกองอยู่บนหัวเข่า
ริมฝีปากสวยรูปกระจับถูกเม้มไว้จนเป็นเส้นตรง น้ำตาเม็ดใสที่แห้งหายเริ่มรื้นขึ้นมาอีกครั้ง
จื่อเทาไม่เคยต้องมาทำเรื่องหน้าอายแบบนี้ต่อหน้าใคร!
อู๋อี้ฟานคือปีศาจชัดๆ
อี้ฟานถอยหลังออกมาสองก้าวเพื่อจะได้มองภาพตรงหน้าให้ชัดเจน
อี้ฟานรู้สึกพึงพอใจที่ได้เห็นแก้วตาสวยรื้นไปด้วยน้ำสีใส เขาไม่ได้จงเกลียดจงชังอะไรเจ้าเด็กแว่นตรงหน้าหรอกนะ
แค่ชอบที่จะเล่นสนุกไปวันๆ
เท่านั้นเองและบังเอิญวันนี้มันสนุกยิ่งกว่าทุกวันเสียด้วยสิ
มือเรียวที่สั่นระริกค่อยๆ
เอื้อมขึ้นมาจับแก่นกายสีสวยช้าๆ ก่อนจะรูดขึ้นลงอย่างเบามือ
อี้ฟานจ้องภาพตรงหน้าตาไม่กระพริบ ท่าทางของจื่อเทามันดูเงอะงะเสียจนอี้ฟานแทบจะอดทนไม่ไหวอยากจับคนตรงหน้ามาจัดการซะให้รู้แล้วรู้รอด
“นายไม่เคยช่วยตัวเองหรือไง?”
จื่อเทาช้อนตาขึ้นมาสบตากับร่างสูงตรงหน้า ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย
มือเรียวยังคงทำหน้าที่ชักรูดแก่นกายขึ้นลงอยู่แบบนั้น ขาสั่นไปหมด ยืนแทบไม่ไหวอยู่แล้ว
“อ๊ะ
อื้อ อือ...” อี้ฟานไม่ใช่พระอิฐพระปูนหรอกนะที่จะทนดูภาพที่อีกคนช่วยตัวเองอยู่แล้วจะไม่เกิดอารมณ์
ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนที่สองขาสั่งให้ตัวเองก้าวเข้าไปชิดกับแผ่นอกบางที่ไหวขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ
อี้ฟานเอื้อมมือไปจับมือของจื่อเทาที่ช่วยตัวเองไว้ดึงรั้งออกมาไม่ให้อีกคนทำต่อให้เสร็จ
ทั้งที่อีกนิดเดียวแท้ๆ อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้วแต่อี้ฟานกลับดึงมือออกกลางคัน
คนที่ถูกขัดอารมณ์ถึงกลับทำหน้างงงวย
จื่อเทาไม่รู้เลยเหรอว่าไม่ควรจะใช้สายตาและใบหน้าแบบนั้นมองใครน่ะ
...
เพราะมันโคตรยั่ว
“นายปล่อยมือสิ
ฉัน อ๊ะ” ไม่รอให้จื่อเทาพูดต่อจนจบมือหนาอีกข้างที่ว่างก็เลื่อนขึ้นไปจับแก่นกายที่ตอนนี้กำลังบวมเป่ง
น้ำสีขาวขุ่นปริ่มอยู่ตรงปลายยอด
“สนุกอยู่คนเดียวแบบนี้ไม่ดีเลย
ให้ฉันเล่นด้วยสิจื่อเทา คาบไว้สิมันมองเห็นไม่ชัดนะ” อี้ฟานละมือที่กอบกุมแก่นกายของจื่อเทา
ก่อนจะดึงชายเสื้อนักเรียนที่ยาวจนปกปิดส่วนกลางลำตัวขึ้นและนำมาจ่อริมฝีปากบางสวย
จื่อเทาค่อยๆ เผยอปากก่อนจะงับชายเสื้อไว้เบาๆ อย่างช่วยไม่ได้
มือหนาเลื่อนลงไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวอีกครั้ง
รูดขึ้นลงอย่างเชื่องช้าจนคนถูกกระทำรู้สึกขัดใจ มันใกล้จะถึงปลายสุดของความสุขอยู่แล้วเชียวแต่อี้ฟานยังคงแกล้งจื่อเทาอยู่อย่างนั้น
ไม่ยอมให้เขาเสร็จสักที
เรียวตาสวยเบื้องหลังกรอบแว่นตามองตรงมายังคนที่เล่นสนุกไม่หยุดอย่างไม่พอใจ
“นาย
อ๊ะ อย่าแกล้งสิ มันทรมานนะ” อี้ฟานเพียงยิ้มมุมปาก
มองใบหน้าชื้นเหงื่อที่แสดงออกถึงความต้องการอย่างไม่ปิดบัง
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเด็กเนิร์ดอย่างจื่อเทาเวลาทำเรื่องอย่างว่าจะเซ็กซี่ได้ขนาดนี้
เกินความคาดหมายของอี้ฟานไว้มากทีเดียว
“อยากหายทรมานไหมล่ะ”
อี้ฟานก้มลงกระซิบแนบชิดใบหู
จื่อเทารับรู้ได้ทันทีถึงสิ่งที่ดุนดันอยู่ตรงสะโพกตัวเอง
“อื้อออ...”
กลีบปากของอี้ฟานประกบลงบนริมฝีปากรูปกระจับอย่างร้อนแรง
สอดปลายลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหวาน ลิ้นน้อยพยายามวิ่งหนีอย่างตื่นตระหนก ให้ตาย!
จื่อเทาไม่เคยโดนใครจูบ ไม่เคยโดนใครสัมผัสขนาดนี้มาก่อน
เด็กที่นั่งอยู่หน้าตำราหนังสือแทบตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างจื่อเทาจะรู้วิธีรับมือกับปีศาจอี้ฟานได้อย่างไรล่ะ
ในหนังสือที่อ่านมาไม่มีบอกไว้เสียหน่อย!
จื่อเทาแทบคลั่งทั้งช่วงล่างที่ยังคงถูกอี้ฟานกอบกุมและส่วนบนที่ถูกริมฝีปากได้รูปประกบไว้
ลิ้นร้อนกวาดต้อนลิ้นของเขาอย่างเอาแต่ใจ มันทั้งรู้สึกดีและทรมานไปในคราเดียวกัน
ในเมื่อเขาอยากปลดปล่อยแทบแย่แต่อี้ฟานกลับใช้นิ้วชี้กดส่วนปลายยอดไว้ไม่ให้มันทะลักออกมา
ทรมานเสียจนต้องหลั่งน้ำตาออกมาอาบแก้มเผื่อจะทำให้อีกคนสงสารเขาบ้างกับสิ่งที่กำลังทำอยู่
แต่จื่อเทาจะรู้ไหมนะว่ายิ่งทำท่าทางแบบนี้ น้ำตาที่ไหลลงมาแบบนี้มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์กระหายของอี้ฟานให้อยากแกล้ง
อยากทำให้จื่อเทาทรมานมากกว่านี้
ไม่ได้คิดที่จะสงสารคนที่บิดเร่าอยู่ในอาณัติแม้แน่น้อย
“แฮ่ก
แฮ่ก... อื้อ”
ปล่อยให้จื่อเทาได้กอบโกยเอาอากาศบริสุทธ์เข้าปอดไม่กี่วินาทีเท่านั้นแหละ
อี้ฟานก็บังคับให้อีกคนรับจูบที่ร้อนแรงราวกับจะแผดเผาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
ทั้งบังคับอย่างคนเจ้าเผด็จการ ทั้งเอาแต่ใจราวกับเด็กไม่รู้จักโต
จื่อเทาไม่มีวันหนีลิ้นหนาที่สอดแทรกเข้ามาได้ทันหรอก
ถึงได้ถูกเกี่ยวกระหวัดพันกันไปมาในโพรงปากอยู่อย่างตอนนี้ไง น้ำสีใสไหลลงมาจากบนมุมปากสวยอี้ฟานตามไปเก็บซับทุกหยาดหยดอย่างเสียดาย
มือหนารูดขึ้นลงทั้งเร็วและแรงยิ่งขึ้นและในที่สุดก็ปล่อยให้น้ำรักของจื่อเทาที่ถูกกักเก็บไว้เมื่อหลายนาทีก่อนนั้นชะโลมทั่วมือ
“แฮ่ก
แฮ่ก...” จื่อเทาหอบสะท้านจนตัวโยน
ทรงตัวเองแทบไม่อยู่ถึงได้ใช้สองมือของตัวเองเกี่ยวตะแกรงไว้ทาบหลังพิงอย่างอ่อนแรง
ขาสั่นไปหมด หากไม่จับไว้ให้มั่นจื่อเทาได้ล้มลงไปกองตรงพื้นแน่
“ถอดกางเกงให้หน่อยสิจื่อเทา”
มันไม่ใช่คำขอร้องแต่มันเป็นเสียงสั่งอย่างเอาแต่ใจ
ไม่ได้ฟังดูนุ่มนวลเลยแม้แต่นิดแล้วถ้าจื่อเทาไม่ทำอี้ฟานก็จะขู่เอารูปนั่นไปส่งอาจารย์
คนอย่างจื่อเทามีสิทธิขัดขืนด้วยหรือ? แน่ล่ะว่าแม้แต่ในความคิดยังขัดขืนไม่ได้เลย
จื่อเทาคุกเข่าทั้งสองข้างลงไปเบื้องหน้าอี้ฟาน
ใช้มือที่เหลือเพียงข้างเดียวรูดซิบลงอย่างเชื่องช้า
เขาไม่รู้ว่าอี้ฟานสั่งแบบนี้ทำไม เขาไม่รู้ว่าอี้ฟานจะทำอะไรต่อ เขาเพียงแต่ทำตามคำสั่งเท่านั้น
ชั้นในสีเข้มถูกปลดลงไปกองแทบเท้า
แก่นกายแกร่งที่ผงาดขึ้นขยายใหญ่จนน่ากลัว จื่อเทาถอยหลังไปจนจะทุออกจากตะแกรงที่กั้นไว้
หลับตาปี๋
ได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่ยืนค้ำหัวตัวเองอยู่แต่ก็ยังไม่กล้าลืมตาขึ้นมอง
ทำไมอี้ฟานถึงได้หน้าด้านแบบนี้ ไม่รู้สึกอายบ้างเลยหรือไง
เอาของตัวเองมาชี้หน้าจื่อเทาเนี่ยนะ!!
“ลืมตาจื่อเทา”
“ฮึก
ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ” จื่อเทาส่ายหน้าจนคอแทบเคล็ด มือที่เหลือเพียงข้างเดียวถูกยกขึ้นมาไหว้ปะหลกๆ
อย่างน่าสงสาร ถ้าเป็นคนอื่นมาเห็นคงจะสงสารอยู่หรอกแต่เด็กเกเรที่เห็นความทุกข์ของคนอื่นเป็นเรื่องสนุกอย่างอี้ฟานต้องสงสารด้วยเหรอ?
จากรอยยิ้มชั่วร้ายที่แต่งแต้มอยู่มุมปากก็รู้ได้ทันทีว่าร่างสูงสนุกแค่ไหนที่เห็นอีกคนปฏิเสธจะเป็นจะตาย
“ถ้าอยากหลับตาทำฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ
แต่นายต้องจัดการให้ฉัน” ไม่ว่าเปล่า มือข้างหนึ่งเอื้อมไปขยุ้มเส้นผมนุ่มสวยให้แหงนหน้าขึ้นรับกับแก่นกายใหญ่ที่จ่อลงบนกลีบปากสีสด
จื่อเทาพยายามขืนตัวเองไว้แต่แรงที่รั้งอยู่ตรงเส้นผมทำให้ขยับใบหน้าไปไหนไม่ได้
“ฮะ
ฮึก... อื้อ” เพราะหลุดสะอื้นออกมาทำให้ริมฝีปากเผยอออกจากกันอย่างลืมตัว
แท่งเนื้อร้อนที่รอคอยจังหวะอยู่แล้วจึงได้สอดแทรกลงมา จื่อเทาเบิกตาโพรงอย่างตกใจ
มือเพียงข้างเดียวที่ไม่ถูกพันธนาการไว้พยายามผลักอีกคนออก ทั้งทุบ
ทั้งตีโคนขาแข็งแรงของอีกคนแต่ก็เช่นเดิม มันนิ่งสนิทไม่เขยื้อนแม้แต่น้อย
“ขยับสิจื่อเทา”
“อึก...”
“ถ้ากัดลงมาละก็
พรุ่งนี้เตรียมตัวย้ายโรงเรียนได้เลย”
คำขู่แสนร้ายกาจจากอี้ฟานเป็นเครื่องเตือนสติให้จื่อเทาว่าไม่ควรขัดขืน
มือที่ผลักโคนขาอีกคนให้ออกไปจึงเปลี่ยนเป็นเกาะไว้เผื่อพยุงตัวเองให้ถนัดยิ่งขึ้น
ก่อนจะจำใจทำในสิ่งที่น่าละอาย
ไม่รู้ว่าเพราะปากจื่อเทามันเล็กหรือขนาดของสำคัญของอี้ฟานมันใหญ่กันแน่
ริมฝีปากบางถึงได้ถูกเติมเต็มจนคับแน่นไปหมด ริมฝีปากที่ชื้นแฉะและร้อนรุ่มเป็นเสมือนเชื้อเพลงชั้นดีในการปลุกอารมณ์ของอี้ฟาน
จื่อเทาดูไม่เป็นกับเรื่องแบบนี้ถึงได้ดูงุ่นง่าน
แต่นั่นกลับทำให้อี้ฟานรู้สึกชอบใจได้อย่างประหลาด
“ใช้ลิ้นของนายสิจื่อเทา
อื้มมมม ม อย่างนั้นแหละ”
“ฮึก
อึก แผล็บ... แผล็บ...” ลิ้นเล็กที่ไม่ประสาทำเอาอี้ฟานรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
ถึงจะดูเงอะงะแต่ก็ปลุกอารมณ์อี้ฟานให้โหมกระพือขึ้นมาได้ไม่ยาก แว่นตาที่ใส่ไว้จะหลุดมิหลุดแหล่อยู่แล้วมันดูเกะกะลูกตาจนอี้ฟานต้องหยิบมันเขวี้ยงทิ้ง
จื่อเทาหยุดชะงักเพียงชั่วครู่ก่อนจะรีบทำต่อให้เสร็จ อยากทำให้เสร็จจะแย่
เขาจะได้เป็นอิสระเสียที
“อา...
อย่างนั้นแหละจื่อเทา” แต่ทำไมมันถึงได้ยาวนานขนาดนี้ จื่อเทาเมื่อยปากจะตายอยู่แล้ว
อยากหลุดออกไปจากขุมนรกสักที
เมื่อกามารมณ์พุ่งสูงจนเกือบจะแตะปลายสุดขอบฟ้าอยู่หลายครั้งแต่คนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้ากลับทำเชื่องช้าไม่ถึงใจ
อี้ฟานจึงจับหัวเล็กที่อยู่ตรงกลางระหว่างขาแข็งแรงทั้งสองข้างให้ขยับแรงขึ้น เร็วขึ้น
เพราะริมฝีปากไม่สามารถจะดูดกลืนแท่งเนื้อร้อนเข้าไปได้หมด มันเกือบถึงใจแต่ก็ไม่
อี้ฟานถึงได้ออกแรงบังคับจื่อเทาจนหัวเล็กโคลงเคลงไปตามแรงอารมณ์ของตนเอง
ไม่สนร่างของคนไม่ประสาที่ร้าวรานแทบขาดใจ มันลึกจนหายใจไม่ออก อยากอ้วกออกมาแต่ก็ทำไม่ได้ด้วยแก่นกายที่ผงาดคาค้ำอยู่ในโพรงปาก
อึดอัดแต่กลับไม่สามารถระบายออกมาจึงถ่ายผ่านความรู้สึกผ่านทางดวงตาคู่สวยเป็นหยาดน้ำที่เอ่อคลออยู่ทั่วสองข้างแก้ม
ทำไมถึงต้องบังคับกันอย่างโหดร้ายขนาดนี้ ทำไมจื่อเทาต้องมาเป็นเหยื่อให้ซาตานร้ายอย่างอี้ฟาน!
“อึก
อ๊า...” อี้ฟานก้มลงไปมองคนผมสีดำเข้มที่ตัวสั่นเทาราวกับลูกนก
ลูบหัวเหยื่อตัวน้อยเบาๆ คล้ายต้องการปลอบประโลมแต่ไม่หรอกเขาไม่คิดจะปลอบคนตรงหน้าสักนิด
“กลืนลงไปสิจื่อเทา”
จื่อเทาได้ยินก็ยิ่งเกลียดอี้ฟาน เขาหนีไปไหนไม่ได้
ยังออกจากนรกขุมที่เลวร้ายที่สุดไม่ได้ กลืนน้ำคาวลงคออย่างจำใจเพราะแท่งเนื้อร้อนที่คาไว้ไม่มีทีท่าจะหลุดออกหากเขาไม่ยอมกลืนมันลงลำคอให้หมดทุกหยาดหยด
พอเห็นว่าจื่อเทากล้ำกลืนน้ำรักของตัวเองลงไปจนหมดปีศาจร้ายก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะจับอีกคนลุกขึ้นยืน
เอวบางถูกเกี่ยวรั้งด้วยมือหนา มันโงนเงนจวนเจียนจะล้มลงได้ทุกเมื่อ
อะไรกันอี้ฟานเพียงแค่เปิดฉากเล็กๆ น้อยๆ เองนะ
ยังไม่ถึงไฮไลท์ที่จื่อเทาต้องเผชิญสักหน่อย แค่นี้เหยื่อตรงหน้าก็แทบล้มทั้งยืนแล้วอย่างนั้นเหรอ?
อี้ฟานจับจื่อเทาผลิกหันหลังใบหน้าหวานไร้กรอบแว่นถูกดันชิดจนแนบกับตะแกรงเหล็ก
ริมฝีปากอิ่มของคนที่คร่อมตัวเองอยู่กระซิบหยอกเย้าเสียงพร่า
รับรู้ได้ถึงแรงอารมณ์ของคนที่ยืนซ้อนอยู่เบื้องหลัง
จื่อเทาไม่รู้ว่าอี้ฟานจะเล่นสนุกอะไรกับร่างกายตนเองต่อ
แต่มันต้องเป็นสิ่งร้ายกาจสำหรับจื่อเทาแน่
ถ้าข้อมือไม่ถูกล็อคกุญแจไว้จื่อเทาคงวิ่งหนีออกไปให้ไกลจากตรงนี้แล้ว
อี้ฟานน่ากลัว จื่อเทากลัว
“อะ อี้ฟานปล่อยฉันไปเถอะนะ ฮึก ฉันทำตามที่นายสั่งทุกอย่างแล้วไง
ปล่อยเถอะได้โปรด ฮึก”
“เดี๋ยวสิฉันยังสนุกอยู่เลย
จะรีบไปไหนละหือ?” ลิ้นร้อนแลบเลียใบหูขบเม้มเบาๆ
มันไม่ได้สร้างอารมณ์เสียวให้จื่อเทาหรอก มันสร้างอารมณ์หวาดกลัวให้จื่อเทามากกว่า
สัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้รับทำให้รู้สึกหวาดกลัวไปหมด เขาจะถูกทำอะไร
ยังมีอะไรเลวร้ายไปยิ่งกว่าการถูกฝืนให้กลืนน้ำกามแสนน่าขยะแขยงนั้นอีกเหรอ?
ทำไมถึงได้มีความสุขกับการเล่นสนุกบนร่างกายจื่อเทานักล่ะ
“ได้โปรด
ฮึก ได้โปรดเถอะนะ” พึมพำถ้อยคำอ้อนวอนเดิมๆ ซ้ำๆ ไม่หยุด
อี้ฟานได้รับฟังคำขอนั้นแต่ใช่ว่าจะทำตาม ก้มลงจุมพิตบนแก้มที่เปรอะเปื้อนน้ำตา
มือหนาเอื้อมปลดกระดุมเสื้อนักเรียนอย่างเบามือจนจื่อเทาแทบไม่รู้สึกตัว
ลิ้นร้อนไล่เลียเก็บหยาดน้ำตาอย่างอ่อนโยน อี้ฟานคิดว่าตัวเองทำได้ดีเยี่ยมที่สุดแล้วนะ
กลัวเหยื่อตื่นไปมากกว่านี้ถึงได้คอยปลอบประโลม
“อย่าร้องสิ จุ๊ๆ เงียบน่า” จุ๊บเบาๆ บนกลีบปากสีสวย
มือข้างหนึ่งยังคงประคองเอวบางไว้ ส่วนมืออีกข้างเลื่อนขึ้นมาจ่อกลีบปากสีแดงก่ำที่บวมเจ่อ
“เลียให้น่อย”
ลิ้นเล็กแลบออกไปไล้เลียนิ้วเรียวยาวอย่างว่าง่าย
ไม่ให้เขาว่าง่ายได้อย่างไรใช่ว่าขัดขืนแล้วอี้ฟานจะปล่อยให้เป็นอิสระ
ยื่นมือออกไปจับมือใหญ่ที่จ่ออยู่ริมฝีปากให้ถนัดก่อนจะค่อยๆ
แลบลิ้นเลียทีละนิ้วจนชุ่มฉ่ำ ช้อนตามองอี้ฟานอย่างออดอ้อนคล้ายต้องการสื่อให้อีกคนรีบปล่อยตนเสียที
แต่อี้ฟานที่มองคงตีความหมายผิดจากนั้นไปไกลลิบ
ใครใช้ให้มองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้มแบบนั้นล่ะ ไม่รู้หรือไงว่ามันน่าเอา!!!
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจื่อเทาเวลามาถอดแว่นตาออกแล้วช้อนสายตาขึ้นมาอย่างอ้อนๆ
แบบนั้นแล้วมันจะดูยั่วขนาดนี้ ถ้ารู้คงจัดหนักคนตรงหน้าตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียนที่นี่แล้วล่ะ
ไม่ปล่อยให้ลอยหน้าลอยตาอยู่นานแบบนี้หรอก ดีแค่ไหนที่บังเอิญเห็นจื่อเทาแอบเอาโพยเข้าห้องสอบไม่อย่างนั้นอี้ฟานคงไม่พบกับเรื่องที่แสนสนุกขนาดนี้
“อ๊ะ...” นิ้วที่เปียกชุ่มและมันวาวไปด้วยน้ำลายถูกดึงออกมาจากลิ้นร้อน
น้ำใสซึมออกมาตามมุมปากไหลย้อยลงไป ผ่านคางเรียวสวย ลำคอบาง
อี้ฟานตามลงไปดูดซับก่อนจะขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเริ่มบดขยี้รุนแรงขึ้น
ขบกัดลำคอระหงจนเกิดรอยช้ำ ตีตราจองร่างกายเปลือยเปล่าตรงหน้าไปทั่วทุกส่วน
หัวไหล่มนก็ถูกดูดจากปากของอี้ฟาน ไหปลาร้าสวยนั้นก็รอยฟันคมของอี้ฟาน ไล่เลื้อยลงมาจนถึงยอดทับทิมสีสด
ขบเม้มปลุกเร้าอารมณ์จนมันแข็งสู้ลิ้นร้อนเป็นไต
“อื้อ
อ๊ะ...” เสียงครางหวานหลุดผะแผ่วบางเบาจากริมฝีปากรูปกระจับ
ความรู้สึกบางอย่างกำลังตื่นตัวขึ้นอีกครั้งอย่างห้ามไม่อยู่
ถึงแม้จะคลางแคลงสงสัยในสิ่งที่อี้ฟานกำลังกระทำแต่ก็ไม่ได้ปริปากถามแต่อย่างใด
อี้ฟานยังคงสนุกที่ได้ขบเม้มดูดดึงเนื้อหนังสีน้ำผึ้งสวย
แลบลิ้นเลียลงมาผ่านเอวบาง ก่อนจะขบกัดลงไปอีกครั้ง เอวนี่ก็รอยที่อี้ฟานฝากไว้
อี้ฟานค่อยๆ คุกเข่าทั้งสองข้างลงกับพื้นปูน มือทั้งสองข้างตะปบก้นงอนงามจนจื่อเทาสะดุ้ง
มือหนาฟอนเฟ้นแก้มก้นนุ่มนิ่มอย่างเอาแต่ใจ
ขบเม้มตรงแก้มก้นสีน้ำผึ้งอ่อนขบกัดและดูดดึงไปมา ก้นนี่ก็รอยกัดของอี้ฟาน
จื่อเทาพยายามดันหัวของอี้ฟานออกจนคนที่กำลังทำหน้าที่เป็นหมาซนๆ
ไล่งับเนื้อนุ่มอารมณ์เสีย ตวัดดวงตาคมดุขึ้นมองอย่างไม่พอใจ
ยืดตัวขึ้นยืนอีกครั้งจับข้อมือที่คอยผลักไสตัวเองไว้แน่น ก่อนจะดึงสะโพกของจื่อเทาเข้าหาตนเอง
ก้นงอนของจื่อเทาแอ่นไปตามแรงที่อี้ฟานชักจูง
นิ้วที่ยังคงความเปียกชุ่มจากน้ำลายสอดเข้าไปในช่องทางสีหวานทีเดียวจนสุดคล้ายต้องการลงโทษที่จื่อเทาผลักหัวเขาออกเมื่อครู่
“อื้อ
ฮะ ทำอะไร อึก เจ็บ เอาออกไปนะ”
จื่อเทาพยายามดิ้นหนีให้หลุดจากนิ้วร้ายที่สร้างความเจ็บปวดให้แก่ตนเอง
แต่ให้ตายเขาจะดิ้นหนีไปทางไหนได้ในเมื่อข้อมือข้างหนึ่งก็ถูกกุญแจข้อมือล็อกไว้
มืออีกข้างอี้ฟานก็กำไว้ซะแน่น
“อย่าขัดขืนฉันอีกจื่อเทา
สั่งอะไรก็ว่าง่ายหน่อย” นิ้วเรียวยาวหมุนควงในช่องทางคับแคบอย่างเอาแต่ใจ
ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดสิ่งที่กำลังรุกรานอยู่ภายในร่างกายอย่างรุนแรง
เพียงนิ้วเดียวยังทำให้อี้ฟานตื่นเต้นได้ขนาดนี้
ไม่ต้องเดาให้ยากก็รู้ดีว่าจื่อเทาไม่เคย
ขนาดจะช่วยตัวเองยังดูเงอะงะแล้วเรื่องจะโดนใครขย่มมาก่อนน่ะไม่มีทางหรอก
“อึก ฮะ...”
มันคับแน่นจนขยับเข้าออกได้ยากลำบาก
ย้ำนะว่าอี้ฟานใส่เข้าไปแค่นิ้วเดียวเท่านั้น
“จื่อเทาอย่าเกร็งสิ”
อี้ฟานพยายามหว่านล้อมจื่อเทาให้ผ่อนคลายตัวเองมากขึ้นด้วยการเชยคางมนให้รับสัมผัสกับจูบที่เร่าร้อน
ชักพาลิ้นเล็กให้วิ่งวนเล่นในโพรงปาก พยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากสิ่งที่ถูกรุกล้ำเบื้องล่าง
ก่อนจะสอดนิ้วที่สองและสามเข้าไป
ลำบากนิดหน่อยเพราะมันคับแน่นแต่ก็ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงอะไร
ปกติอี้ฟานไม่ต้องมาคอยปลอบประโลมใครแบบนี้หรอก
ทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่มีเซ็กส์กับอี้ฟานล้วนเคยผ่านเรื่องใต้สะดื้อมาจนช่ำชอง มาถึงก็เพียงแค่จัดหนักๆ
ให้ถึงใจถึงอารมณ์กันทั้งสองฝ่าย
แต่อี้ฟานทำแบบนั้นกับจื่อเทาไม่ได้ไงเพราะขนาดนิ้วมือยังแทบขยับไม่ได้
“ฮะ
อะ อ๊ะ!! ฮื่อออ”
“ตรงนี้งั้นเหรอ
หึ”
“อ๊ะ
อ๊ะ อะ อื้ออออ อย่า ตรงนั้นมัน อ๊ะ!” อี้ฟานกดย้ำๆ ซ้ำๆ ตรงจุดกระสันของอีกคนจนแกนกลางลำตัวของจื่อเทาตั้งชูชันบวมเป่งอีกครั้งทั้งที่เขายังไม่ได้แตะต้องมันด้วยซ้ำ
น้ำสีขาวขุ่นเริ่มปริ่มอยู่ตรงส่วนปลายยอด อีกเพียงนิดเดียวจื่อเทาได้ปลดปล่อยออกมาอีกรอบแน่
แต่อยู่ดีๆ อี้ฟานกลับหยุดชะงักก่อนจะดึงนิ้วทั้งสามออกมาอย่างแรงจนสะโพกมนเผลอขยับไปตามแรงดึง
“ฮ่ะ
นาย”
“อยากให้ทำต่อไหม?”
ไม่ว่าเปล่าฝ่ามือร้อนยังเอื้อมมาแตะแก่นกายที่บวมแดง
ลากผ่านไปผ่านมาให้รู้สึกทรมาน จื่อเทาบิดตัวเร่าๆ ด้วยความเสียวซ่าน ฮื่อออ! ทำไมต้องแกล้ง จื่อเทาเสียวจะตายอยู่แล้ว
แต่ถึงจะโดนแกล้งแบบนั้นจื่อเทาก็ยังลังเลที่จะตอบตกลง
จนอี้ฟานต้องแกล้งเล้าโล้มแก่นกายของจื่อเทามากยิ่งขึ้น บี้ส่วนหัวที่บวมแดงเบาๆ
อย่างต้องการหยอกล้อ
“อ๊ะ
อื้อ ยะ... อยาก นาย ห่ะ..ทำต่อนะ”
จื่อเทาไม่มีวันรู้หรอกว่าคำว่าทำต่อของอี้ฟานหมายความว่าอย่างไร จนกระทั่งมือใหญ่เลื่อนมาจับสะโพกให้อยู่ในท่าโค้งมากขึ้น
ชักรูดแท่งเนื้อร้อนของตนเองที่ถูกปล่อยลืมไว้อยู่หลายนาทีจนมันแข็งสู้มือและขยายโป่งพองน่ากลัว
อี้ฟานนำมันมาจ่อตรงช่องทางรักที่ขมิบเชื้อเชิญให้เข้าไปสัมผัส
เท่านั้นแหละจื่อเทารู้ตัวทันที คนใต้อาณัติพยายามดิ้นรนหนีให้รอดพ้น
ก็จื่อเทาไม่รู้นี่ว่าคำว่าทำต่อของอี้ฟานมันหมายถึงการที่อีกคนจะเอาของของตัวเองมายัดเยียดเข้าไปในตัวเขาแบบนี้!
อี้ฟานดูเหมือนจะอารมณ์เสียขึ้นมาหน่อยๆ
ในเมื่ออีกคนได้แต่ขัดขืนเขาอยู่ร่ำไป อี้ฟานไม่ดีตรงไหน ใครๆ ก็ติดใจลีลาเขา
แล้วเด็กเนิร์ดใส่แว่นหนาเตอะอย่างจื่อเทามีสิทธิอะไรมาปฏิเสธ เดี๋ยวเถอะ
อี้ฟานจะสอนให้จื่อเทาจดจำบทรักของเขาไม่รู้ลืมเลย
ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะอ่อนโยนต่ออีกฝ่ายแท้ๆ
เพราะเห็นว่าเป็นครั้งแรก แต่เล่นตัวมากแบบนี้คงมีแรงทนเขาไหวแล้วล่ะ
แท่งเนื้อร้อนที่เตรียมพร้อมถึงได้กระแทกลงไปยังช่องทางสีแดงสดอย่างรุนแรง ตั้งใจว่าจะใส่ครั้งเดียวให้มิดด้าม
แต่มันกลับไม่เป็นอย่างหวังเพราะช่องทางของจื่อเทาบีบรัดแน่นเสียจนอึดอัด
เข้ามาได้เพียงส่วนหัวเท่านั้น
“ฮึก
โอ๊ย เจ็บ! เอาออกไปนะ! ฮึกก” เลือดสีแดงสดไหลลงมาอาบเรียวขาสีแทนสวย
แก้วตางามเบิกโพลงอย่างตกใจ ใบหน้าบิดเบี้ยวแสดงถึงความเจ็บปวด
“ซี๊ดดดดด
จื่อเทา แม่ง โคตรคับเลยวะ”
“เจ็บ
ฮึก ฮึก... อย่า”
“อย่าเกร็งสิ
ยิ่งเกร็งมันยิ่งเจ็บนะ” จื่อเทาแทบไม่ได้ยินเสียงของอี้ฟานด้วยซ้ำ
หัวสมองเล็กมีแต่ความเจ็บปวด รู้แต่ว่าต้องผลักคนข้างหลังที่ซ้อนทับตัวเองออกเผื่อว่าความเจ็บปวดจะคลายลง
อี้ฟานรู้สึกว่าแรงบีบรัดของช่องทางข้างหลัง
มันมากเกินไปจนเขาเองยังรู้สึกอึดอัด มือหนาถึงได้เอื้อมไปยังแก่นกายของคนที่ยืนร้องไห้อยู่จนตัวสั่น
จับรูดขึ้นลงให้อารมณ์กามกลบเกลื่อนความเจ็บปวดจากช่องทางด้านหลัง
ริมฝีปากเลื่อนประกบลงบนกลีบปากบาง จูบซับเบาๆ ก่อนจะสอดแทรกลิ้นร้อนลงไป
ชักพาคนที่อ่อนหัดให้ลืมเลือนความเจ็บปวดด้วยจูบที่แสนชำนิชำนาญ
เพียงไม่นานจื่อเทาหายเกร็งลงไปพอสมควร
อารมณ์กระสันเข้ามาแทนที่ตามที่อี้ฟานต้องการ อี้ฟานจึงถือโอกาสนั้นกดแทรกแก่นกายของตัวเองให้ลึกยิ่งขึ้น
มันพอจะขยับได้บ้างไม่ได้บีบรัดจนรู้สึกอึดอัดเหมือนครั้งแรกที่เขาฝืนบังคับอีกคน
ในที่สุดแท่งเนื้อร้อนก็ถูกดันเข้ามาจนสุด
ผนังร้อนยังคงตอดรัดอย่างรุนแรงจนคนตัวโตต้องสูดปากอย่างห้ามไม่อยู่
อี้ฟานแช่ค้างทิ้งไว้เพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว รอจนช่องทางข้างหลังชินถึงเริ่มขยับแท่งเนื้อร้อนของตัวเองเบาๆ
โดยที่มือยังคงชักรูดแก่นกายของจื่อเทาอยู่อย่างนั้น ชักเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกัน
มันเนิบช้าแต่ทุกครั้งที่กระแทกเข้าไปกลับหนักแน่นและลึกล้ำ
อี้ฟานไม่เปิดโอกาสให้จื่อเทาได้พูดประท้วงหรือแม้แต่ร้องคราง
ริมฝีปากหนายังคงทำหน้าที่ของมันได้อย่างยอดเยี่ยม
เสียงจูบดังจ๊วบจ๊าบน่าอายดังไม่หยุดหย่อน ทั้งเก่งและช่ำชองเสียจนจื่อเทาเผลอคล้อยตาม ตอบโต้กลับรสจูบที่ให้ความรู้สึกดีอย่างประหลาด
จนกระทั่งร่างกายทนไม่ไหวต้องการออกซิเจนเข้ามาล่อเลี้ยงปอดถึงได้ส่งเสียงเรียกร้องออกไป
แต่ก็เปล่งออกมาได้แค่เสียงอึกอักภายในลำคอ มือที่อ่อนระโหยโรยแรงพยายามรวบรวมกำลังขึ้นมาทุบท่อนแขนแกร่งเบาๆ
จื่อเทาจะขาดอากาศหายใจตายอยู่แล้ว
อี้ฟานยอมผละจูบออกมาให้อีกคนได้พักหายใจหายคอบ้าง
แต่ได้เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นแหละ
ริมฝีปากของเขาก็ทาบทับลงไปใหม่ทำอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่รู้จักเบื่อ
ความรู้สึกเวลามีเซ็กส์มันเป็นแบบไหนจื่อเทาก็เพิ่งได้ตระหนักรับรู้ก็วันนี้
มันวิเศษเกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากโข
หรือเพราะว่าคนที่คอยพร่ำสอนบทรักใหม่แกะกล่องเก่งเกินไปก็ไม่ทราบมันถึงได้ทำให้รู้สึกราวกับล่องลอยอยู่ท่ามกลางสรวงสวรรค์
ถึงในคราแรกมันจะเจ็บมากเสียจนทนแทบไม่ไหวราวกับร่างกายกำลังจะถูกแบ่งแยกออกเป็นชิ้นๆ
แต่เมื่อความเจ็บปวดที่ได้รับเริ่มเลือนหายไป
อารมณ์กระสันอยากของเด็กวัยรุ่นที่มีฮอร์โมนพลุ่งพล่านเสียเต็มประดาก็เข้ามาแทนที่
กลายเป็นความอยากที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น ดั่งเสพยาเสพติดขนานใหญ่ที่ไม่สามารถหยุดได้
ความต้องการมากล้นถูกเพิ่มพูนจนไม่อาจคาดคิดได้ว่ามันมากมายเพียงใด
ถึงอี้ฟานเองจะเคยร่วมรักกับคนอื่นมานักต่อนักแต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกว่าร่างกายของใครๆ
มันจะถูกอกถูกใจเขาได้เท่ากับร่างของคนตรงหน้า มันรัดแน่นเสียจนเขาแทบทนไม่ไหว
เผลอกระแทกอีกคนด้วยแรงที่หนักหน่วงอย่างห้ามใจตัวเองไม่อยู่
คิดว่าคงได้โดนอีกคนโวยวายกลับแน่ๆ แต่กลับผิดคาดร่างผิวสีน้ำผึ้งสวยที่ถูกกระแทกกระทั้นกลับร้องครางเสียวเสียจนอารมณ์ในกายอี้ฟานถูกปลุกออกมามากยิ่งขึ้น
ยิ่งขึ้นและยิ่งขึ้น แถมสะโพกกลมมนยังเด้งสวนตอบรับด้วยจังหวะที่ร้อนแรงเสียอีก
มือหนาข้างหนึ่งเค้นคลึงก้นงอนงามบีบบี้ขยำอย่างรุนแรงตามอารมณ์ อีกข้างก็คอยช่วยชักรูดแท่งร้อนของคนตรงหน้าขึ้นลงๆ
เพื่อให้เขาทั้งสองได้ไปล่องลอยอยู่บนปุยนุ่นพร่างพราวพร้อมกัน
“ฮื่อ
อ๊ะ อ๊ะ นาย แรงอีก อ๊ะ อ๊ะ!”
“แม่ง
อื้อ อึก จื่อเทาสุดยอดเลยวะ ซี๊ดดดด”
เสียงผิวเนื้อน่าอายกระทบกันพั่บๆ
ดังลั่นชั้นดาดฟ้า ทั้งรุนแรง รวดเร็ว และลึกล้ำ หลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน
บดเบียดแนบชิดจนรู้สึกเจ็บแต่ก็กระสันอยากเสียจนอดป่าเถื่อนยิ่งขึ้นไม่ได้
“ห๊ะ
อ๊ะ ลึก อึก ลึกอีก อ๊ะ อื้ออ เกือบแล้ว อ๊ะ”
อี้ฟานเมื่อได้ยินเสียงครางกระเส่าก็ยิ่งเร่งจังหวะให้ร้อนแรงแผดเผาร่างกายของคนทั้งคู่ให้มากขึ้น
จนในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนเลอะมือขาว
และตัวเขาเองก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าช่องทางรักของจื่อเทา
น้ำรักของอี้ฟานไหลลงอาบขาเรียวสวยเป็นทางปะปนไปกับเลือดข้นสีแดงเป็นภาพที่ให้อารมณ์อีโรติกชะมัด
